یادم نمیاد ترکیب «نیمه‌ی تاریک وجود» رو اولین بار کجا دیدم، ولی اخیرا روزها و ساعت‌های زیادی بهش فکر کردم. نیمه‌ی تاریک آدما چی می‌تونه باشه؟ تموم آدمایی که دوستشون داریم، عاشقشونیم یا با دیدنشون پر از حس خوب می‌شیم، نیمه‌ی تاریکشون چه شکلیه؟ مهم‌تر از اونا، نیمه‌ی تاریک خودمون چطوریه؟
جالبه و ترسناک.
نمیدونم این تصادف زمانیه که توعم به این فک کردی یا چی.
و نمیدونم black swan رو دیدی یا نه حتی.
اما من که تازه دیدمش این چند روز خیلی بهش فک کردم.
این‌که خب درسته همه یه بخش تاریک داریم اما ایا لازمه کشفش کنیم؟ لازمه به جنگ باهاش بریم؟
چه چالشایی پیش رومونه؟
اگه ایم فیلم رو ندیدی خیلی زیادد پیشنهاد می‌کنم! پر از دیتیل روان‌شناسی و مرتبط با همیم ماجرا.
